Πόρτο Βαθύ ή Μαρμάρινη Παραλία

                                         

Πόρτο Βαθύ,  παραλία που βρίσκεται μεταξύ δύο αρχαίων λατομείων μαρμάρου ,  σε απόσταση 7,5 χιλιομέτρων περίπου από το Λιμένα της Θάσου.

Φαντάζεται κανείς τι θα γίνεται εδώ το καλοκαίρι ! 

Πολύ θα χαιρόμουν να απολάμβανα αυτά τα υπέροχα νερά , 

αλλά έφτασα εκεί λίγο πριν δύσει ο ήλιος. 

Την επόμενη λοιπόν φορά , εύχομαι όχι κατακαλόκαιρο .

Κάστρο Θάσου

Το Κάστρο είναι ο παλιότερος οικισμός του νησιού. Βρίσκεται στο κέντρο νησιού και απέχει 12χλμ από τα Λιμενάρια , των οποίων είναι και επίνειο . Βρίσκεται σε υψόμετρο 500μ και δεν είναι ορατό απο τη θάλασσα. Το όνομά του το πήρε από τα ερείπια του κάστρου που υπάρχει, το τείχος του οποίου κατασκευάστηκε το 1403. Από το 1900 άρχισε να ερημώνεται όταν οι κάτοικοι μεταφέρθηκαν στα παράκτια χωριά. Τα τελευταία χρόνια τα σπίτια επισκευάζονται από τους ιδιοκτήτες τους και χρησιμοποιούνται ως εξοχικά.

                                                    Η Εκκλησία του Αγίου Αθανασίου

Το Κάστρο της Θάσου γνώρισε την μεγαλύτερη ακμή του την περίοδο μετά το 1453, όταν κυρίαρχοι ήταν οι Τούρκοι. Ήταν μια από τις πολυπληθέστερες κοινότητες του νησιού, εξαιρετικά καλά προστατευμένη από κάθε είδους επιδρομές, γι αυτό και έγινε ένας  από τους σημαντικότερους οικισμούς της Θάσου.
Για πολλούς αιώνες το Κάστρο παρέμεινε κέντρο διοίκησης, οικονομίας και πολιτισμού του νησιού, ώσπου ο ερχομός του 20ού αιώνα, που για την Θάσο σήμανε την έναρξη της μεταλλευτικής εκμετάλλευσης στα Λιμενάρια κυρίως, οδήγησε στην σταδιακή του εγκατάλειψη, καθώς οι κάτοικοι αναζήτησαν εργασία στα παράλια. Μέχρι το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και του Εμφυλίου, το Κάστρο ήταν ένας ερειπωμένος οικισμός, μεγάλης  πολιτιστικής αξίας. 

 

Πάμε στο Θεολόγο

                                                      

 Θεολόγος,  ένα ορεινό χωριό, χτισμένο σε υψόμετρο 250 μ. στην πλαγιά  του  βουνού στο νότιο τμήμα του νησιού.    

 Η πρώτη γραπτή μαρτυρία για το Θεολόγο παρουσιάζεται το έτος 1287. Ο Αυτοκράτορας του Βυζαντίου Ανδρόνικος Β’ Παλαιολόγος αναφέρει, ότι η μονή Φιλοθέου του Αγ. Όρους, είχε μετόχι στο όνομα του Ευαγγελιστή και Θεολόγου Ιωάννη, στην τοποθεσία του σημερινού χωριού, απ΄ όπου πήρε και το όνομά του, ενώ υπήρξε διοικητική πρωτεύουσα της Θάσου μέχρι την εποχή της Τουρκοκρατίας.

 

Οι Τούρκοι έποικοι εμφανίστηκαν  στο Θεολόγο μεταξύ 1479 και 1538. Από τότε και έπειτα  εξελίχθηκε  σε μεγάλο κεφαλοχώρι με δύο οικισμούς «Άνω και Κάτω Πολίτες», δύο ενορίες, δύο σχολεία. Οι κάτοικοι όμως  έμειναν στενά συνδεδεμένοι και με τους παραλιακούς οικισμούς Ποτού  και Αστρίς όπου είχαν τα κτήματά τους.

Την 30η Μαρτίου του 1813 η περιοχή παραχωρήθηκε  στον Μεχμέτ Αλή Πασά της Αιγύπτου. Η άνθηση του οικισμού ήταν ραγδαία.

Στην σύγχρονη ιστορία του ο Θεολόγος ανακηρύχτηκε σε πολιτιστική πρωτεύουσα της Θάσου το 1979, όπως και σε προστατευόμενο παραδοσιακό οικισμό. Ο επισκέπτης μπορεί να περιηγηθεί στο χωριό περπατώντας κατά μήκος του πλακόστρωτου κεντρικού δρόμου που διατρέχει το χωριό να επισκεφτεί το λαογραφικό μουσείο με πλήθος σημαντικών εκθεμάτων λαϊκής αρχιτεκτονικής. Επίσης εδώ βρίσκεται και η κατοικία του Θασίτη συγγραφέα Βασίλη Βασιλικού.

Το όνομα του το πήρε στα Βυζαντινά χρόνια, αν και είχε κατοικηθεί πολύ νωρίτερα. Τότε ήταν πρωτεύουσα ολόκληρης της Θάσου, όπως επίσης και αργότερα, στα χρόνια της Τουρκοκρατίας. Μετά την απελευθέρωση, οι συνθήκες αλλάζουν ,  δεν υπάρχει πια πειρατεία, ο μαζικός τουρισμός ανθίζει και ο Θεολόγος χάνει την σπουδαιότητα του και την πρωτοκαθεδρία στα πολιτικά πράγματα του νησιού.

 

Στο Θεολόγο επισκεφθήκαμε:

• Το τοξοτό γεφύρι, ηπειρώτικης Αρχιτεκτονικής
• Τα εξωκλήσια Παναγούδας και Αρχαγγέλου, όπου βρέθηκε Βυζαντινή τοιχογραφία μοναδική σε Ανατολική Μακεδονία – Θράκη, η οποία χρονολογείται γυρω στο 1430 μ.Χ..
• Την εκκλησία Αγίας Παρασκευής
• Την εκκλησία Αγίου Δημητρίου
• Τους καταρράκτες της "Κεφαλόγουρνας" (Οι καταρράκτες του ρέμματος της Αγίας Βασιλικής)
• Τα παλιά ασβεστοκάμινα
• Το λαογραφικό μουσείο Χ" Γιώργης
• Τον παλιό λαδόμυλο (τσάρκι)
• Τις πηγές του χωριού

Ένα χρόνο μετά ....πάμε Θάσο .

 

 Μου έλειψε το χρονολόγιο και είπα να το ξεσκονίσω λίγο και μια που ακόμη είμαστε σ αυτόν τον παράλογο αποκλεισμό,  ας ταξιδέψουμε μέσα από φωτογραφίες πρόσφατων ταξιδιών . 

Λέω ν αρχίσω απο το τελευταίο μου. Στη Θάσο , το φθινόπωρο, αρχές χειμώνα . Πολύ ωραία για μένα εποχή , χωρίς καθόλου κόσμο , ούτε και ζέστη . Βέβαια όλα κλειστά,  όχι μόνο λόγω τέλους της  τουριστικής περιόδου , αλλά και γιατί όλοι , μα όλοι οι ντόπιοι έχοντας λιόδενδρα -λίγα ή πάρα πολλά - ήταν εξαφανισμένοι  στους ελαιώνες τους. 

Ξεκινάμε λοιπόν με την Αλυκή Θάσου

Μια από τις ωραιότερες τοποθεσίες της Θάσου  είναι η Αλυκή , αρχαιολογικός χώρος στον οποίο υπάρχουν μνημεία, αρχαία και μεσαιωνικά.
  Υπήρχε ένας σημαντικός αρχαιολογικός οικισμός που έζησε μέρες μεγάλου πλούτου, κάτι που προκύπτει  από τα διασωθέντα μνημεία. Τα σπουδαιότερα από αυτά είναι το ιερό, οι λατρευτικές σπηλιές και τα λατομεία μαρμάρων. Ο οικισμός της Αλυκής έζησε όμως τα μεγαλύτερα χρόνια ακμής στους μέσους χρόνους. Από την εποχή αυτή σώζονται τα ερείπια από δύο βασιλικές εκκλησίες που κτίσθηκαν επάνω στο ύψωμα, λίγο πριν τα λατομεία. 

Τα λατομεία και ο οικισμός εγκαταλείφθηκαν τον 7ο μ.Χ αιώνα, λόγω πειρατικών επιδρομών. Ο οικισμός ξαναγεννήθηκε μετά από πολλά χρόνια.