Γαλάζιο και πράσινο...Ο τέλειος συνδιασμός!

Ο αέρας και τα κύματα μας έδωσαν την ευκαιρία
για περπάτημα και εξερεύνηση μέσα και έξω απο τον κόλπο της Βουρβουρού.

Κρίταμα σε ανθοφορία.
Νοστιμότατα είτε ελαφρά βρασμένα είτε τουρσί!

Βουνό ή θάλασσα . Τι προτιμάτε;

Σιθωνία Χαλκιδικής.
Βουρβουρού, με τα υπέροχα λιμανάκια και νησάκια!

Τalgo beach bar.

Kαι η φύση σε μεγάλα κέφια...

Σούλι Θεσπρωτίας

Αγναντεύοντας απο ψηλά τον κάμπο Φαναρίου και τον Αχέροντα να φιδοσέρνεται.

Ατάραχη, μας παρατηρεί.

Στη μοναδική ταβέρνα του Σουλίου καλοφάγαμε και ξαποστάσαμε...

Ήρθαν τα εγγόνια και όλοι μαζί ετοίμασαν διασκεδάζοντας τον τραχανά για το χειμώνα.

Ο Άγιος Δονάτος λέγεται οτι σκότωσε το δράκο που φώλιαζε στις πηγές του Αχέροντα κι έκανε το νερό θανατηφόρο για ζώα και ανθρώπους. Ευλόγησε το νερό και το έκανε γλυκό.

Εκεί ψηλά η πολύ φροντισμένη εκκλησία του Άγ. Δονάτου, πολιούχου της Παραμυθιάς,
με εξαιρετική θέα προς το οροπέδιο Σουλίου.

Στο βάθος αχνοφαίνεται το κάστρο της Κιάφα, απ όπου οι Σουλιώτες έλεγχαν τα περάσματα.

Δροσιάς συνέχεια...

Νομός Πρέβεζας. Περιοχή χωριού Γλυκής.
Πηγές Αχέροντα που μετά απο 52 χιλ. εκβάλει στο Ιόνιο και στο χωριό Αμμουδιά.

Ψάχνοντας τη σκάλα της Τζαβέλαινας
περάσαμε μέσα απο αυτή τη στοά ,
απόλυτο φυσικό κλιματιστικό!

Περιπλέοντας τον Αχέροντα...

Όταν βρίσκομαι σε καινούριο τόπο πρέπει να τον εξερευνήσω πανταχόθεν...

Προσπαθόντας να φτάσουμε στις πηγές του Αχέροντα,

και νάσου πορτοκαλιά πεταλουδίτσα!

Αγναντεύοντας τους θαρραλέους κολυμβητές των υπέροχα
παγωμένων και πεντακάθαρων νερών!

Δοκίμασα και για πρώτη φορά ραφτιγκ και βέβαια
αδημονώ για την επόμενη...

Λίγη δροσιά επιτέλους !!!

Μόλις δυο μέρες είναι που επέστρεψα απο διακοπές , αλλά όλο και αναρωτιέμαι γιατί τόκανα αυτό στον εαυτό μου!!!


Να μην είμαι αχάριστη όμως , γιατί εκτός των άλλων θα πέσουν να μας φάνε , εμένα και όλο τον εκπαιδευτικό κόσμο, για τους τρεις, όπως όλοι αρέσκονται να λένε , μήνες καλοκαιρινών διακοπών . Είναι που ζεσταίνομαι όμως αφόρητα. Ας μην έκανε τέτοιον καύσωνα και ναι , θάθελα το καλοκαίρι. Με αυτές όμως τις συνθήκες ανυπομονώ νάρθει το φθινόπωρο.


Τι να κάνω λοιπόν η καψερή. Μπηκα στο photo-bookμου για να δροσιστώ. Και έψαξα τα καταρρακτάκια της Βαρβάρας. Οχι δεν είναι φιλενάδα, είναι το ορεινό χωριό της Χαλκιδικής που ανήκει στο Δήμο Αρναίας.
Εδώ και τουλάχιστον δυο χρόνια έψαχνα ευκαιρία να πάω προς τα εκεί . Ήρθε λοιπόν η ώρα !
Και βέβαια με τον αγαπημένο φίλο Γιώργο ως ξεναγό,μια που είναι ντόπιος και ξέρει πολύ καλά τα κατατόπια.

Τέλεια . Καταπράσινα, δροσερά και με ήχους φυσικούς και τόσο μελωδικούς!
Τελικά μόνο στο βουνό υπάρχει ελπίδα δροσιάς!