Σάββατο 30 Αυγούστου 2008

Δρόμοι και κτίρια του Β.Α.






















Περπάτησα πάρα πολύ στην πόλη και ειδικότερα στο κέντρο της.




Και όταν δεν έβλεπα -πρόσεχα κάτω , σάρωνα με τα αχόρταγα μάτια μου το γύρω μου.
Οι διαστάσεις των δρόμων και των κτιρίων πολύ μεγάλες.



Μου έκαναν τρομερή εντύπωση οι λεωφόροι , που ήταν τόσο φαρδιές με πρωταγωνίστρια βέβαια την 9 η Ιουλίου, βαπτισμένη έτσι για να τιμήσει την ημέρα ανεξαρτησίας ( 9 Ιουλίου 1816). Σε αυτήν βρίσκεται και ο πασίγνωστος Οβελίσκος, σύμβολο της πόλης και ύψους 67 μέτρων.



Είναι η φαρδύτερη λεωφόρος στον κόσμο με έξι λωρίδες κυκλοφορίας ανά κατεύθυνση.


Παρά το ότι κυκλοφορεί πλήθος οχημάτων ποτέ δεν συνάντησα το απίστευτο μποτιλάρισμα της Θεσσαλονίκης.




Πανέμορφα κτίρια παντού. Στην πλειοψηφία τους δυστυχώς όχι και τόσο φροντισμένα

. Και βέβαια καταλαβαίνουμε όλοι το γιατί. Το θέμα είναι ότι δεν τα κατεδαφίζουν αλλά όλο και ελπίζουν ότι κάποια εταιρία θα τα αγοράσει και αφού τα επισκευάσει θα αναδειχθεί η αρχοντία τους.



Η ρώσσικη ορθόδοξη εκκλησία που ξεχωρίζει από μακριά με τους μπλε τρούλους της.


Και η ελληνική εκκλησία μια Κυριακή του Ιούλη είχε γύρω στα είκοσι άτομα , όλα πολύ ηλικιωμένα.

Πέμπτη 28 Αυγούστου 2008

La pariilla-Κοινώς ψησταριά


Με απλά λόγια, το αργεντίνικο κρέας είναι εξαιρετικό!
Είναι το ότι τα ζώα είναι ελευθέρας βοσκής,




ο τρόπος κοπής,




η μαστοριά στο ψήσιμο,



Όλα μαζί , δίνουν το καταπληκτικό αποτέλεσμα.
Το παρακάτω μαγαζί , Siga la vaca, ΑΚΟΛΟΥΘΑ ΤΗΝ ΑΓΕΛΑΔΑ, θεωρείται απο τις καλύτερες ψησταρίες. Πληρώνεις 50 πεσος και πίνοντας μέχρι ένα λίτρο μπύρα και τρώγοντας κρέας σε ανεξέλεγκτες ποσότητες ,μέχρι η χοληστερίνη σου να χτυπήσει κόκκινο. Τότε σε μεταφέρουν 4 έξω απο το μαγαζί και να εναποθέτουν όπως τον νεαρό , μέχρι να χωνέψει.


Την απορία βέβαια συνεχίζω να την έχω. Σε τι επίπεδα είναι η καλή και η κακή τους χολιστερίνη και τι κάνουν άραγε οι vegeterians, αν βέβαια υπάρχουν .
Το μόνο που νοστάλγησα ήταν τα λαδερά φαγάκια μας, στα οποία επιδίδομαι ευλαβικά αυτές τις μέρες.



























Τρίτη 26 Αυγούστου 2008

ARTECLASICA08










Καί λίγο από αργεντίνικη τέχνη .



Πήγα στα εγκαίνια μιας πολύ μεγάλης έκθεσης εικαστικών τεχνών , μια που ένας από τους νέους μου ξάδελφους , ο Jorge( όχι τόσο ηλικιακά νέος , αλλά γιατί τώρα τον πρωτογνώρισα- Κάλλιο αργά παρά ποτέ) είναι ερασιτέχνης ζωγράφος . Εδώ και λίγα χρόνια τα έργα του περιστρέφονται γύρω απο τον υπερρεαλισμό .



Σε αυτή την τεράστια για τα δικά μας δεδομένα είδα πολλά ωραία και ενδιαφέροντα.



Μια μικρή χρωματιστή γεύση.....

Ζωγραφική πάνω σε εισιτήρια τρένων..

Θέλω τη δροσιά τους!!!

Μιά νότα δροσιάς
και ζωής

και απεραντοσύνης
Ναί, είναι θεόρατα!!!!!! Και εμείς τόσο δα μικροσκοπικοί.








Από τότε που γύρισα απο το ταξίδι μου στην Αργεντινή, υποφέρω!

Απο την ζέστη. Μα κάνει απελπιστική ζέστη, άρρωστη ζέστη. Τουλάχιστον στην πόλη, όπου όμως είμαι αναγκασμένη να βρίσκομαι μετά από τόσο καιρό φυγής.



Επιστρέφοντας έχασα τον ύπνο μου, υπέφερα από την απότομη αλλαγή θερμοκρασίας και για μια βδομάδα έφυγα περιοδεία στην Χαλκιδική μπας και συνέλθω.







Μου λείπουν όμως τα φοβερά εκείνα παγόβουνα της Παταγωνίας. Κάθε φορά που νιώθω μια φούντωση και μια λιποθυμιά απο τη ζέστη βλέπω τις φωτο και βουτάω σ αυτά τα απιθανα γαλάζια κομμάτια πάγου. Εμπρός λοιπόν πάμε παρέα να δροσιστούμε......

Σάββατο 16 Αυγούστου 2008

Εικόνες καθημερινές




To mate!!! To φοβερό σκεύος σε άπειρες παραλλαγές , φτιαγμένο συνήθως απο κολοκύθια.

Στην Αργεντινή έχουν κολοκύθια άπειρων σχημάτων και μεγεθών ,τα οποία πέρα απο το να τα τρώνε τα χρησιμοποιύν πολυ και σαν χρηστικά και βεβαια διακοσμητικά. Το όνομα Mate” προέρχεται από τη λέξη των Quechua mati που χρησιμοποιείται για την κολοκύθα (Lagenaria vulgaris ).
Μate όμως ή Yerba mate είναι ας πούμε το εθνικό ρόφημα των Αργεντινών ή μάλλον περισσότερο των Ουρουγουανών . Δεν είναι τσάι. Είναι ένα εκχύλισμα φύλλων από ένα είδος ελαιόπρινου, paraguariensis Ilex . Το φυτό αυτό δεν έχει καμία απολύτως σχέση με το κανονικό φυτό του τσαγιού (Camellia sinensis ). Το δέντρο ανήκει στην οικογένεια Aquifoliaceae και ευδοκιμεί μεταξύ του 10° και του 30° παράλληλου στις όχθες των ποταμών της νοτίου Αμερικής. Είναι τροπικά ή υποτροπικά φυτά τα οποία χρειάζονται υψηλές θερμοκρασίες, υψηλή υγρασία και μέχρι 1500 χιλ. ετήσια βροχή .
Με αυτά λοιπόν τα φύλλα του φυτού παραγεμίζουν την κολοκύθα , ρίχνουν απο πάνω ζεστό νερό και το εκχύλισμα αυτό το πίνουν με την bombilla, κάτι σαν καλαμάκι με πολλές τρυπούλες .
Σε μαγαζί με δερμάτινα έβλεπα μικρά σακίδια ιδιαίτερου σχήματος και αναρωτιόμουν για τη χρήση .Μου λύθηκε η απορία όταν πια άρχισα να παρατηρώ όλους τους λάτρεις του mate. Me ένα mate στο ένα χέρι και στο άλλο ένα θερμός. Για να έχουν ελεύθερα τα χέρια βάζουν όλα τα αξεσουάρ στo κατάλληλο σακίδιο!!!! Μιλάμε για πολύ πάθος. ¨οπως εμείς εδώ με τον φραπέ. Προσωπικά δεν μου άρεσε καθόλου , αλλά ας μη το κάνω και θέμα....

Confiteria , Las Violetas




Και ως γνωστόν ,εξαιρετικά λιχούδω, δεν ήταν δυνατόν να μην αποθανατήσω τις γλυκολιχουδιές που αντίκριζαν τα ματάκια μου στα πολλά και καλά ζαχαροπλαστεία του Β.Α.


Το πιατάκι αυτό λέγεται Maria Kallas και το ετοίμησα , με παρέα βέβαια, στο εξαιρετικό ζαχαροπλαστείο-καφέ-εστιατόριο Las Violetas (Av. Rivadavia 3899 -Esquina Medrano) .

’Ετσι για μια ιδέα του κόστους, το πιάτο που συνοδεύεται με δυο ποτήρια φρέσκο χυμό πορτοκάλι και έξτρα μια σοκολάτα ζεστή και μια κρύα , στο φοβερό ποσό των 46 πεσος, τουτέστιν 10ευρω. Και επειδή δεν ήταν δυνατόν να φαγωθούν τα παραπάνω , μας τα έδωσαν σε ωραιότατο πακέτο για το σπίτι!


Για μένα, το ωραιότερο μαγαζί του είδους του. Εγκαινιάστηκε στις 21 Σεπτεμβρίου του 1884


και μετά απο πολλές παρεμβάσεις και επισκευές έχει αυτή την υπέροχη όψη!!

Πάμε μια βόλτα σε ένα οποιοδήποτε σέρβικο χωριό

    Οι δαμασκηνιές παντού πολυφορτωμένες και ήδη μαζεμένες .  Η πιο συχνή χρήση των καρπών της : η slivovica , το εθνικό ποτό της Σερβίας . ...