Η Παιδεία... τέχνας κατεργάζεται σας προσκαλεί

ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ
ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
ΥΠΕΥΘΥΝΕΣ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΩΝ ΘΕΜΑΤΩΝ

Θεατρική ομάδα καθηγητών
«Η Παιδεία … τέχνας κατεργάζεται»

«Εκείνα τα χρόνια, παιδί μου,
στον Άη – Στράτη…»

Θεσσαλονίκη, Δημοτικό Θέατρο «Άνετον»
Σάββατο 8 και Κυριακή 9 Νοεμβρίου 2008

Ώρα παράστασης: 20.30

Θεατρική διασκευή και σκηνοθετική επιμέλεια
Γιώργος Φράγκογλου

ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Νίκη Ευθυμιάδου

Το πέρασμα στον Άη – Στράτη

Αύγουστος του 2006, πρώτη γνωριμία με τον Άη –Στράτη. Από τότε ήρθα άλλες δυο φορές. Δεν ξέρω αν είναι η μοναξιά της Παναγιάς στο βράχο που με καλεί, ή τα χαλάσματα του σεισμού· ίσως, πάλι, η ομορφιά της Τρυπητής ή το ρέμα με ό,τι απέμεινε απ΄τους καταυλισμούς των εξορίστων· μπορεί και το Αλωνίτσι, με τις γερακοφωλιές και τις βελανιδιές του. Δεν ξέρω. Νιώθω, όμως, ότι σ΄αυτήν την άκρη του κόσμου το φιλί, το δάκρυ, το βλέμμα, το χαμόγελο, το χάδι αξίζουν όσο μια ζωή. Η σκληρή καθημερινότητα αναγκάζει όσους κατοικούν εδώ να εκτιμούν κάθε στιγμή, … και να την κάνουν ιστορία. Δώδεκα τέτοιες ιστορίες προσπαθεί να ζωντανέψει η σημερινή παράσταση, με την ελπίδα όχι μιας ακόμη φολκλορικής αναβίωσης αλλά μιας ουσιαστικής συνεύρεσης με τα βάσανα και τις μικροχαρές της ζωής.

Η παράσταση βασίζεται στο υλικό ενός πιλοτικού προγράμματος ενισχυτικής διδασκαλίας, τη σχολική χρονιά 1998-1999. Στο πλαίσιο του συγκεκριμένου προγράμματος, μαθητές και μαθήτριες του γυμνασίου και του λυκείου του Άη – Στράτη συνέλεξαν αφηγήσεις ηλικιωμένων του νησιού και τις συνέθεσαν σε δώδεκα διηγήματα· μέσα σ’αυτά προβάλλονται χαρακτηριστικές στιγμές της ζωής στον Άη - Στράτη κατά τον 20ο αιώνα, καθώς σμίγουν οι αυθεντικές φωνές του παππού και της γιαγιάς με το αγνό βλέμμα και την αφοπλιστικά απλή γραφή των παιδιών.
Στον «Καλλιτέχνη» παρεμβάλλονται αποσπάσματα από τον «Κήπο με τις αυταπάτες» του Οδυσσέα Ελύτη. Ο «Θησαυρός του Άη-Θανάση» αρχίζει μ΄ένα μικρό κείμενο από τον «Κακό δημιουργό» του Ε. Μ. Cioran. Η παράσταση τελειώνει με το ανέκδοτο ποίημα του Κ. Π. Καβάφη «Σπίτι με κήπον».

Γιώργος Φράγκογλου




Ευχαριστούμε το Δήμο Θεσσαλονίκης, Αντιδημαρχία Πολιτισμού, για την ευγενική παραχώρηση του θεάτρου «Άνετον».

Ευχαριστούμε τoν κ. Φώτιο Βάκουλη, Διευθυντή του 1ου Πειραματικού Λυκείου, και την κ. Αλεξάνδρα Μάρα, Διευθύντρια του 2ου Πειραματικού Γυμνασίου, για την παραχώρηση της αίθουσας στη θεατρική ομάδα για τις πρόβες της.







1. ΣΚΑΝΤΑΛΙΑ ΚΑΙ ΤΙΜΩΡΙΑ Μαρίνα Θεοδοσοπούλου, Κλαίρη Κώστογλου, Πασχαλιά Μιχαλοπούλου, Δέσποινα Μουρατίδου, Μαρία Τσιμπουκέλη, Γιώργος Φράγκογλου, Ιωάννα Χαλινίδου.

2. Η ΓΕΝΝΑ ΤΗΣ ΛΕΝΑΡΑΣ Αντωνία Βασιλειάδου, Ξένια Δημητρίου, Δήμητρα Καλυβιάνου, Δέσποινα Κυρλίδου, Θεανώ Μεγκούσογλου, Ειρήνη Μωσαΐδου.

3. ΜΟΝΟ ΣΤΟ ΠΑΡΙΣΙ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΑΗ – ΣΤΡΑΤΗ Αντωνία Βασιλειάδου, Σούζη Μάνου, Λάζαρος Μιχαηλίδης, Κωνσταντίνος Μορφάκης, Χάρης Μπαζμπάνης, Μαρία Τσιμπουκέλη, Έλλη Χατζοπούλου.

4. ΘΕΙΑΦΙ, ΚΡΑΣΙ ΚΑΙ ΟΥΖΟ Μαρία Δαδαλιάρη, Ξένια Δημητρίου, Μαρίνα Μάλλιου, Χάρης Μπαζμπάνης, Πασχαλίνα Μάσιου, Βάσω Παπαβραμίδου, Δώρα Προύσα, Ιωάννα Τότσιου, Γωγώ Ψώνη.

5. ΑΔΙΚΗΜΕΝΟΙ ΑΠΟ ΘΕΟ ΚΙ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ Άβρα Αυδή, Σίσυ Γρηγοριάδου, Δήμητρα Καλυβιανού, Μαρίνα Μάλλιου, Κική Παντίδου, Ιοκάστη Τότσκα, Ιωάννα Τότσιου.

6. Ο ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ Βασίλης Βογιατζής, Αντωνία Κράντα, Σούζη Μάνου, Γεωργία Σταυρουλάκη, Μαρία Τσιώνα.


7. ΤΗ ΝΥΧΤΑ ΤΟΥ ΣΕΙΣΜΟΥ… Γιούλη Αλεξίου, Μερόπη Βογιατζόγλου, Μαρίνα Θεοδοσοπούλου, Έφη Καραγιάννη, Σόνια Κοτζαβαΐδου, Κωνσταντίνος Μορφάκης, Δέσποινα Μουρατίδου, Δώρα Προύσα, Στέλλα Τοκμακίδου, Ιωάννα Χαλινίδου.

8. ΤΟ ΤΗΓΑΝΙ ΤΗΣ ΚΑΤΕΡΙΝΑΣ Κική Αντικουλάνη, Χριστίνα Ζουρνά, Δέσποινα Κυρλίδου, Μαρία Μπαγανά, Ειρήνη Μωσαΐδου, Βάσω Παπαβραμίδου, Χρύσα Τριανταφυλλίδου.

9. Ο ΘΗΣΑΥΡΟΣ ΤΟΥ ΑΗ – ΘΑΝΑΣΗ Βασίλης Βογιατζής, Μαρία Δαδαλιάρη, Θεανώ Μεγκούσογλου, Ιοκάστη Τότσκα, Γωγώ Ψώνη.

10. ΟΚΑ ΑΚΡΙΔΑ, ΟΚΑ ΑΛΕΥΡΙ Άβρα Αυδή, Χριστίνα Ζουρνά, Κλαίρη Κώστογλου, Λάζαρος Μιχαηλίδης, Μαρία Μπαγανά, Κική Παντίδου, Γιώργος Φράγκογλου.

11. ΤΑ ΤΣΑΡΟΥΧΙΑ ΤΟΥ ΝΙΚΟΛΑ Κική Αντικουλάνη, Αντωνία Κράντα, Πασχαλιά Μιχαλοπούλου, Κωνσταντίνος Μορφάκης, Γεωργία Σταυρουλάκη, Χρύσα Τριανταφυλλίδου, Μαρία Τσιώνα.

12. ΟΙ ΜΕΛΙΣΣΕΣ ΚΙ Ο ΓΑΪΔΑΡΟΣ Γιούλη Αλεξίου, Μερόπη Βογιατζόγλου, Σίσυ Γρηγοριάδου, Σόνια Κοτζαβαΐδου, Στέλλα Τοκμακίδου, Έλλη Χατζοπούλου.

Από την εφημερίδα Μακεδονία, άρθρο της Σταυρούλας Πουλημένη

“Εκείνα τα χρόνια, παιδί μου, στον Αϊ-Στράτη…” ήταν ο τίτλος της θεατρικής παράστασης που προετοίμασε η ομάδα “Παιδία τέχνας κατεργάζεται” από τη Θεσσαλονίκη και την οποία είχαμε την τύχη να παρακολουθήσουμε στο νησί στα τέλη Ιουνίου.

Η ομάδα ερασιτεχνικού θεάτρου που παρουσίασε την παράσταση στον Αϊ-Στράτη δημιουργήθηκε πριν από δύο χρόνια και αποτελείται από καθηγητές που ανήκουν στη διεύθυνση Ανατολικής Θεσσαλονίκης. Ο φιλόλογος Γ. Φράγκογλου, ο οποίος και επιμελήθηκε τη σκηνοθεσία της παράστασης, μας μίλησε για το θέμα της, για το νόημα να ανεβεί το συγκεκριμένο έργο στο νησί αλλά και για την ίδια την ομάδα. “Η ομάδα αποτελείται φέτος από 41 άτομα και λειτουργεί με τη λογική ότι συμμετέχουν όλοι όσοι θέλουν να δουλέψουν και να παρακολουθήσουν κατά τη διάρκεια όλης της χρονιάς. Δεν θέλουμε να αποκλείεται κανένας από αυτό γιατί πιστεύουμε ότι το ερασιτεχνικό θέατρο δεν βασίζεται σε επιλογές και σε οντισιόν”, λέει ο κ. Φράγκογλου
Οι δώδεκα ιστορίες Σχετικά με το θέμα του έργου ανέφερε “Το σκεπτικό της παράστασης αυτής ήταν να ζωντανέψουμε δώδεκα ιστορίες από τον Αϊ-Στράτη, χωρίς να προδώσουμε το πνεύμα τους. Οι ιστορίες αυτές συγκεντρώθηκαν τις χρονιές ’98, ’99 στα πλαίσια ενός πιλοτικού προγράμματος πρόσθετης διδακτικής στήριξης, από τρεις καθηγήτριες του νησιού, οι οποίες με τα παιδιά πήραν συνεντεύξεις από παππούδες και γιαγιάδες και τις μετατρέψανε σε δώδεκα μικρές ιστορίες. Το ενδιαφέρον είναι ότι αυτές οι ιστορίες ενώ είναι απλές, έχουν το μυστικό της απλοϊκότητας -που είναι σημαντική, γιατί έτσι είναι και η καθημερινότητα στο νησί. Μπορεί να μην έχεις τον πολύ αυθεντικό λόγο, αλλά έχει ενδιαφέρον το πώς ένα παιδί συγκρατεί και διατυπώνει τις ιστορίες αυτές, που έχουν να κάνουν είτε με το σεισμό, είτε με την εξορία, είτε ήταν απλά καθημερινά γεγονότα της ιστορίας του χωριού”.
Φόρος τιμής “Είναι σημαντικό στο νησί αυτό, στο οποίο δεν γίνονται πολλά πράγματα πολιτιστικά, να έρθεις να κάνεις κάτι που θα έχει κάποια σχέση και με τη ζωή των κατοίκων, που να τους αφορά έτσι ώστε να δουν πώς προσλαμβάνουν οι άλλοι τις δικές τους ιστορίες, να δουν ότι ο κόσμος δεν είναι ανάγκη να λειτουργήσει ρατσιστικά, αλλά αντίθετα μπορεί να σταθεί δίπλα τους. Η παράσταση αυτή αποτελεί φόρο τιμής στον Αϊ-Στράτη και μια επιθυμία, το θέατρο που φτιάχνουμε, να μην απευθύνεται σε ένα κοινό φίλων και γνωστών, αλλά σε ανθρώπους που ίσως δεν είναι και τόσο εξοικειωμένοι με αυτού του είδους την τέχνη”.