Να και τα φραγκόσυκα, που ετοιμάζονται σιγά σιγά!
Και σα μικρό παιδί χοροπηδάω κάθε φορά που ανακαλύπτω εδώ δα μπρός στα μάτια μου , κάτι που δεν το είχα δει παρα μόνο σε εικόνες βιβλίων. Έτσι σήμερα φώναζα , "είναι κάπαρη, είναι κάπαρη" . Μπας και δεν είναι; Θα με φωτίσει κάποιος;
Και λίγο πιο πέρα , έφτασε στη μύτη πρώτα εκείνο το τόσο διακριτικό άρωμα . Και μετά αποκαλύφθηκε με όλη της την μεγαλοπρέπεια....
Μα φυσικά μια υπέροχη μανόλια!
Έτσι ελπίζω να ανθίσει κάποτε και η μικρή μανόλια που μεταφυτεύσαμε φέτος με τον φύλακα στην αυλή του σχολείου μας.
Και μετά απο χρόνια, περνώντας απ έξω να την καμαρώνουμε και να θυμόμαστε με τρυφερότητα τέτοιες στιγμές χαράς και δημιουργίας.
1 σχόλιο:
ωραια λουλουδια :))
Δημοσίευση σχολίου