Η παιδεία ...τέχνας κατεργάζεται

Απο τις πρόβες στο καράβι,

στο προαύλιο της Μαράσλειου σχολής,

στην παραλία ,
Ένα οδοιπορικό , χίλιες εικόνες και μύρια συναισθήματα!

Το μόνο που επιθυμώ είναι να πετάξω εκεί ψηλά , πάνω απο τον Άη Στράτη , το χαρταετό μου φορτωμένο με την αγωνία μας για την παράσταση, την επαφή μας με τους κατοίκους , την πληρέστατη ξενάγηση του αγαπητού Βύρωνα στο πολύπαθο αυτό νησί , τα απίστευτα γλέντια μας, τα γέλια , τις ατάκες και τη χαρά μας.

Ένα μεγάλο ευχαριστώ στο δάσκαλο και σε όλους όσους τόσο αρμονικά δουλέψαμε όλη τη χρονιά για να φτάσουμε στην κορύφωση της δημιουργίας και της χαράς.

Το ποίημα που μου άρεσε τόσο πολύ και με το οποίο έκλεισε η παράσταση είναι το

Σπίτι με Κήπον

Ήθελα νάχω ένα σπίτι εξοχικό

μ' έναν πολύ μεγάλο κήπο -

όχι τόσογια τα λουλούδια, για τα δένδρα, και τες πρασινάδες

(βέβαια να βρίσκονται κι αυτά· είν' ευμορφότατα)

αλλά για νάχω ζώα. Α νάχω ζώα!

Τουλάχιστον επτά γάτες -

η δυο κατάμαυρες,και δυο σαν χιόνι κάτασπρες, για την αντίθεσι.

Έναν σπουδαίο παπαγάλλο, να τον αγροικώ

να λέγει πράγματα μ' έμφασι και πεποίθησιν.

Από σκυλιά, πιστεύω τρία θα μ' έφθαναν.

Θάθελα και δυο άλογα (καλά είναι τ' αλογάκια).

Κ' εξ άπαντος τρία, τέσσαρα απ' τ' αξιόλογατα συμπαθητικά εκείνα ζώα,

τα γαϊδούρια,

να κάθονται οκνά, να χαίροντ' η κεφαλές των.

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης