Αγαπημένο μου ημερολόγιο.
Το ότι ο χρόνος περνά απίστευτα γρήγορα επιβεβαιώθηκε ακόμη μια φορά! Τι εξυπνάδα είπα πάλι ! Κι όμως, σαν σε όνειρο θυμάμαι όταν το Νοέμβρη αποφάσισα ότι το επόμενο καλοκαίρι φεύγω επιτέλους για Βuenos Aires, ταξίδι που το χρωστούσα στον εαυτό μου και στις οικογενειακές ρίζες μου εδώ και χρόνια.
Όλοι αυτοί οι μήνες κύλησαν με την προετοιμασία και πάνω απ όλα την προσμονή. Όλα πια έτοιμα, η θεία θα με περιμένει αύριο βράδι στο αεροδρόμιο φορώντας κόκκινο παλτό, λίγος ύπνος για την προσαρμογή σε τελείως άλλο περιβάλλον ( 10ο C) και οικογενειακή σύσκεψη για τον προγραμματισμό της παραμονής μου στην querida Argentina.
Ταξίδι γνωριμίας με μια ολόκληρη οικογένεια, απο τα μέλη της οποίας γνωρίζω μόνο δυο. Πρώτες ξαδέλφες της μητέρας μου, η μητέρα και η γιαγια των οποίων απο την Κωνσταντινούπολη βρέθηκαν στο B.A. Ένα ταξίδι γνωριμίας όχι μόνο ενός τόπου τόσο μακρινού , μα και ένα οδοιπορικό μνήμης και οικογενειακής ιστορίας.
Δεν ξεκίνησα φαίνεται καθόλου τυχαία , πριν 4 χρόνια , να μαθαίνω ισπανικά και μάλιστα να τα λατρεύω. Τίποτε τυχαίο στη ζωή μας.
Δεν ξέρω καθόλου αν θα έχω πρόσβαση στο διαδίκτυο , ώστε να σε ενημερώνω , αγαπημένο μου , αλλά το σίγουρο είναι ότι θα κρατάω καθημερινά ημερολόγιο γραμμένο με μολύβι, συνήθεια που μου την κόλλησε η Ρία σε κάποιο ταξίδι εκεί ψηλά στον Ευρωπαϊκό Βορρά. Κι αν ακόμα δεν είναι εφικτό ,με την επιστροφή μου θάχω τόσα πολλά να σου διηγηθώ μα πάνω απ όλα να σου δείξω.
Hasta la vista λοιπόν y que lo paso muy muy bien o pipa , como dice mi querida profesor José.
Ναι κι εδώ κάτω , στην Παταγωνία θα πάω, έτσι για να δροσιστώ λίγο στους παγετώνες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου