Να τα κατοστήσει λοιπόν και κάθε χρόνο να τα γιορτάζουμε αντάμα, έτσι όμορφα όπως αυτές τις τρείς μέρες που πέρασαν.
Και το τριήμερο έκλεισε χθες βράδυ στο χώρο του λιμανιού που για ακόμη μια φορά γέμισε ωραίο κόσμο, όλων των ηλικιών, που ψάχνει απεγνωσμένα να βγεί απο το σπίτι του, να συναντήσει γνωστούς και φίλους , να διεκδικήσει μια ανθρώπινη πόλη , όχι αυτήν που την κατάντησαν αβίωτη .
Μία έκθεση λοιπόν
(ανακυκλωμένης) Τέχνης
«ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΧΑΜΕΝΟ!»
Τόπος: ΚΣΤΘ, Αποθήκη Β1, Λιμάνι
Ανακύκλωση (η): η μετατροπή χρησιμοποιημένης ύλης σε κατάλληλη για εκ νέου χρήση[1].
[1] Μπαμπινιώτης Γ., Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας, Γ’ έκδοση, (Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας, 2008).
Με αφετηρία τον ορισμό αυτό περισσότεροι από 50 σχεδιαστές και καλλιτέχνες προερχόμενοι από διαφορετικούς χώρους καταθέτουν τις δικές τους εικαστικές ερμηνείες του όρου στην έκθεση ανακυκλωμένης τέχνης «Τίποτα δεν πάει χαμένο!», που εγκαινιάστηκε χθές , Τρίτη, 8 Ιουνίου, στις 20.00, στο Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης, Αποθήκη Β1, Λιμάνι.
Η έκθεση εντάσσεται στο πλαίσιο των δράσεων της εφημερίδας δωρεάν κυκλοφορίας «Παράλλαξη» για τον εορτασμό των 20 χρόνων της. Πιο συγκεκριμένα, διοργανώνει στην πόλη ένα διήμερο παρέμβασης και προτάσεων για το πώς θα μπορούσε να είναι η Θεσσαλονίκη του μέλλοντος με βασικό άξονα το περιβάλλον.
Με σλόγκαν «Τίποτα δεν πάει χαμένο» δημιουργοί της πόλης εμπνέονται και δημιουργούν απ’ όλα όσα θα κατέληγαν στα σκουπίδια και προτείνουν νέες χρήσεις. Αξιοποιώντας τα πιο καθημερινά, απλά, βαρετά, αλλά και ασυνήθιστα, περίεργα υλικά δημιουργούν έπιπλα, ρούχα, αξεσουάρ, εγκαταστάσεις και εικαστικά έργα τέχνης.
Σύμφωνα με την επιμελήτρια της έκθεσης, Αλίκη Τσιρλιάγκου «οι δημιουργοί εξερευνώντας ετερόκλητα υλικά και φόρμες, καλούνται να απαντήσουν σε ερωτήματα που μοιραία προκύπτουν: «πώς μπορώ να αξιοποιήσω τις ιδιότητές τους; Ποιες άλλες παραβλέπω; Ποια διαδικασία μετατρέπει το άχρηστο σε χρήσιμο; Αποστασιοποιημένοι από τις προηγούμενες αντιλήψεις για τα αντικείμενα και τα υλικά που επιλέγουν, ανακαλύπτουν και φωτίζουν κρυμμένες ποιότητές τους, ενώ συγχρόνως δημιουργούν καινούριες μέσα από νέες επεξεργασίες. Η ουσία αυτής της διεργασίας ωστόσο, συμπυκνώνεται στη νέα ουσιαστική ευκαιρία που δίνει η ανακύκλωση στην ύλη, καθώς ένας δεύτερος κύκλος ζωής ξεκινά όταν ο πρώτος έχει λήξει. Η ανακύκλωση γίνεται έτσι, μία γέφυρα ανάμεσα στο παρελθόν και το μέλλον. Άρρηκτα συνδεδεμένη με τα δίπολα άχρηστο/χρήσιμο, παλιό/νέο, τέλος/αρχή, αποκαλύπτει πώς μία δυναμική διαδικασία μπορεί να δημιουργήσει νέες προοπτικές. Οι δημιουργοί μέσα από τα έργα τους αξιοποιούν και μετατρέπουν το παρελθόν σε ένα νέο ελπιδοφόρο μέλλον-ένα μέλλον που μπορούμε να κατακτήσουμε όταν αποφασίσουμε να διαχειριστούμε την πραγματικότητά μας… αλλιώς!».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου