Από χθές χτύπησε μέσα μου η καμπανούλα της ανάγκης να βρεθώ εκτός των τειχών της πόλης και να χαθώ μέσα στα χρώματα και αρώματα της φύσης! Μετά λοιπόν το χτύπημα του κουδουνιού του σχολείου, έφυγα για το βουνό ....Αγάλιασε η ψυχή μου, ηρέμησε. Γέμισε χρώματα καθάρια,ήχους αυθεντικούς.
Σας προσφέρω απλόχερα τη μικρή αυτή σύνθεση απο άγριες ανεμώνες.
Αγαπημένη εποχή του χρόνου.Μπορώ να κάθομαι να παρατηρώ με τις ώρες και να επιδίδομαι στη φωτογράφιση του μακρόκοσμου.
Στον αγώνα της επιβίωσης, με άπειρες κολοτούμπες , αλλά εκεί , στο χρέος.
Στον αγώνα της επιβίωσης, με άπειρες κολοτούμπες , αλλά εκεί , στο χρέος.
Και η έκπληξη της διαδρομής!!!! Ναί, ήταν τόσο δα μικρούλα....
3 σχόλια:
Η υπέροχη πλευρά της ζωής,αποτυπωμένη σε λίγα εκατοστά στην οθόνη μου.Αν είχα μια δόση κατάθλιψης μου την εξαφάνισες.
Να είσαι καλά.
Κλαίρη, είναι υπέροχες φωτογραφίες!
Πού, με τι μηχανή και τι φακό τις τράβηξες;
Αντέγραψα δύο στο blog μου, όταν μπορεσεις δες,
φιλιά!
Νάμαι λοιπόν, Αναστασία, αν και πρώτα εσύ πρέπει να με δασκαλέψεις για το πως μπορεί να εμφανίζεται το kalimera , εκεί που θέλω να το παρεμβάλλω μέσα σε κείμενο.
Όσον αφορά τις φωτο απλά σε μηχανή Olympus έχω επιπλέον φακό macro και παρατηρώ απολαμβάνοντας τον μικρόκοσμο.
Αδημονώ να φύγω την Πέμπτη για τα Τζουμέρκα !!!
Καλό Πάσχα και Ανάσταση ψυχής, όπου βρεθείς.
Δημοσίευση σχολίου