Μιά νότα δροσιάς
και ζωής
και απεραντοσύνης
Ναί, είναι θεόρατα!!!!!! Και εμείς τόσο δα μικροσκοπικοί.
Από τότε που γύρισα απο το ταξίδι μου στην Αργεντινή, υποφέρω!
Απο την ζέστη. Μα κάνει απελπιστική ζέστη, άρρωστη ζέστη. Τουλάχιστον στην πόλη, όπου όμως είμαι αναγκασμένη να βρίσκομαι μετά από τόσο καιρό φυγής.
Επιστρέφοντας έχασα τον ύπνο μου, υπέφερα από την απότομη αλλαγή θερμοκρασίας και για μια βδομάδα έφυγα περιοδεία στην Χαλκιδική μπας και συνέλθω.
Μου λείπουν όμως τα φοβερά εκείνα παγόβουνα της Παταγωνίας. Κάθε φορά που νιώθω μια φούντωση και μια λιποθυμιά απο τη ζέστη βλέπω τις φωτο και βουτάω σ αυτά τα απιθανα γαλάζια κομμάτια πάγου. Εμπρός λοιπόν πάμε παρέα να δροσιστούμε......
2 σχόλια:
Δε σε πιστέυω πήγες στην Αργεντινή θέλω και εγώ να πάω εκεί μπορείς να μου πεις λεπτομέρεις θέλω πολύ να μάθω πως είναι εκεί!!
Γειά σου ΩΡΑ ΤΟΥ ΤΕΛΟΥΣ,
KAI χρόνια πολλά στο blog σου!!
Ηταν πάρα πολύ ωραία και πολύ διαφορετικά κάθε γωνιά που επισκεύθηκα.Συναρπαστικός ο Νότος, φοβερή αίσθηση να είσαι στο τελευταίο μέτρο του δρόμου Panameriquana-11.7 tosa χιλ. απ άκρη σε άκρη. Αλλά και οι καταράκτες άλλο πράμα. Το επόμενο ταξίδι μου θάναι στον Βορρά, όλοι μου είπαν υπέροχος. Δες τις αναρτήσεις μου και θα πάρεις μια γεύση. Σου εύχομαι να πας σύντομα
Δημοσίευση σχολίου